Eilandroutines
Landhuis Bloemhof
Kathedraal van Doornen
Het voelt een beetje als thuis, Curacao, ik kom er al jaren graag en regelmatig. Naast reizen naar onbekend en ver weg, merk ik dat ik op een aantal plekken in de wereld vaker wil blijven en er thuisraken. En dat dat ook steeds meer lukt. Wanneer ik op Curacao ben is er inmiddels een soort 'routine' ontstaan. Ik tik altijd een paar favoriete vaste punten aan, zoals Westpunt en de nog wat minder aangelegde stranden. En iedere reis poog ik ook iets nieuws te ontdekken.
Dit jaar ontdekte ik, geheel in de geest van het Schone (en het Goede) Landgoed Bloemheuvel, met een galerie, een museum, een klein cafeetje en een kathedraal in aanbouw.
In het museumpje op het landgoed zie je terug dat Curaçao steeds meer de eigen geschiedenis gaat waarderen en tonen. Op Bloemheuvel woonde een hele autonome kunstenares, May Henriques, ofwel Shon May, die in de jaren 50 tot 70 van de vorige eeuw, in lijn met de tijdgeest en de toen heersende ideeen over vrije kunst beeldhouwde, in de eigen taal dichtte - en daarmee een belangrijke bijdrage leverde aan het bewaren en waarderen van het Papiaments - en ook een impuls gaf aan theater op het eiland.
Op het landgoed verrijst ook de Kathedraal van Doornen. De Nederlandse kunstenaar Manfred van Bergen bouwt van de pina’s (cactusstekels) waar het eiland zo vol mee ligt een kathedraal waarin alle wereldreligies vertegenwoordigd zijn. Very conceptual art en een work in progress. De intentie en de grootsheid ervan ontroeren, gaat dat zien en laat je raken.
