« Terug
De zon scheen weer zo prachtig schuin
Mijn dochter vind het het meest burgerlijke wat er bestaat, een avondwandeling maken. Dus ga ik regelmatig alleen op pad, zo net voor zonsondergang of in de schemering, voor een rondje Panbos of Dijnselburg. Ik schreef het al vaker: verdwalen lukt me bijna niet meer, alle paden zijn overbekend. Ik schreef daar een gedicht over dat ook een beetje grappig bedoeld is: 'de zon scheen wéér zo prachtig schuin tussen de bomen'. Ach, zo is het wel. Het is bekend en wat saai, wellicht burgerlijk, maar het blijft toch ook fantastisch om zoveel pure natuurlijke schoonheid iedere dag in mijn 'achtertuin' te kunnen opzoeken.
