Nazomerritme

Er zijn weken dat ik nauwelijks in mijn achtertuin, het bos, kom. Omdat ik omzwervingen maak door Europa of verder, of ander vertier zoek dan een frisse neus. Maar wanneer ik dan, zoals afgelopen weekenden, weer de paden op de lanen in kan, vind ik groot genoegen in het ritme van mijn eigen stappen en ademhaling. En het ritme van de bomen in het bos. Ik schrijg het elders ook al: ik ben een patroondenker. En een patroonkijker. Het ritme van deze bomen in een strakke rij heeft op mij een uitermate rustgevend effect.