Rondje
Domaine de Boisbuchet
Fellow bij Boisbuchet
Vroeger thuis, of bij mijn grootouders, was het heel gebruikelijk om na het eten nog even door de tuin te lopen. Even een rondje langs de bloemenbedden en door de moestuin, zien hoe de boel erbij stond, hoe het groeide, of er sinds de vorige dag of vorige week nog iets veranderd was. Wanneer ik vrienden Mathias en Alexander in Domaine de Boisbuchet bezoek, doe ik ook zo'n rondje over hun landgoed. Met het gezelschap dat dan voorhanden is; m'n dochter, een vriendin. In de moestuin en de bloementuin groeit altijd wat, oostindische kers bijvoorbeeld voor in de salade, of zinnia's voor op de gastenkamers, doorgeschoten dille en kool. Maar ieder jaar groeien er ook elders op het landgoed nieuwe elementen; een bamboetuin, een scheef houten schuurtje, een huisje op z'n kop in de boom. Het heeft iets heel prettigs om over deze vertrouwde grond te lopen (ik kom er al meer dan 25 jaar) en te zien wat hetzelfde blijft en wat verandert. Om jezelf terug te vinden op een plek die nooit verandert en ook nooit hetzelfde is. Een beetje zoals in mijn eigen achtertuin.
