Dansen in de Palmeraie
Facebook pagina voor Atlas Electronic
Recensie NRC uit 2016
EInde zomer 2016 las ik een artikel in het NRC over een dance festival in Marrakech. Ik zal me maar bekennen; ik houd enorm van dansen; van soul en funk tot early house, electro, drum&bass en trance, etno, als het ritme heeft word ik er al gauw enthousiast van. Daarmee reken ik mezelf overigens niet tot de hard core festival gangers die met wat chemische hulp dagen lang los gaan. Naar aanleiding van het artikel nam ik mij voor in 2017 naar de tweede editie van Atlas Electronic te gaan, samen met m'n vaste danspartner in crime. Zo gezegd zo gedaan. In het vliegtuig troffen we al een groepje jonge DJ's en aanhang, in ons hotel in de woestijn buiten Marrakech nog meer gasten. Overdag was het rond de 42 graden, na zonsondergang reisden we langs stoffige wegen in een gedeelde taxi naar de Riaad in de Palmeraye waar het feest gaande was. Drie dagen en nachten dompelden we ons onder in de muziek van live concerten en dj's uit alle windstreken; tot mijn eigen verrassing ben ik meer in staat tot hard-core gedrag dan gedacht. Waarom dit decadente uitstapje onder Inspiratie opgenomen? We troffen zo'n opgewekte, optimistische, vrolijke, open en internationale groep mensen aan, dat we geheel hartverwarmd weer in het vliegtuig naar huis zaten. Er waren jongeren uit heel Marokko gekomen, de Rotterdamse incrwod rondom de organistoren was present, Fransen, Spanjaarden.. alles in een super-ontspannen, nieuwsgierige, vrolijke omgang. En nee, zoveel chemicalien waren er niet in omloop. Dus als daar de toekomst aanwezig was, dan heb ik er alle vertrouwen in.
