Het menselijk weefsel, zo heet het magnum opus (tot dusver, want er komt vast nog meer mooi werk uit haar handen) van Carlijn Kingma. Ze maakt ongelooflijk gedetailleerde verhalende tekeningen, waarin ze haar blik op de wereld verbeeldt, zo breed diep multi-perspectivistisch mogelijk. En ook vrij idealistisch: ze verhaalt over onze ontwikkeling vanuit filosofisch, religieus, politiek oogpunt, ergens in het midden tussen droom en nachtmerrie, utopie en hel. Op het elektronische luistergidsje van het museum vertelt ze er zelf bij. Daarvan ga je beter zien wat er bedoeld wordt, ze kleurt de tekeningen in met haar betekenis. Haar stem is vrij plechtig en gedragen, dat versterkt het idealistische, bijna religieuze gevoel. Ze werk veel samen met Rutger Bregman, de auteur van De Meeste Mensen Deugen en dat is nogal wiedes. 

In haar tekeningen geeft ze zichzelf, en daarmee haar subjectieve blik, ook altijd een plek; ergens in haar werk zit steeds de kunstenaar-kluizenaar, op de rug gezien achter een enorm tekenbord. Ze bereidt haar werk enorm gedetailleerd voor: het museum toont ook haar aantekeningen en ordening, in een minutiues priegelhandschrift. Een schoolvoorbeeld van conceptuele kunst. En in essentie een prachtig voorbeeld van het Schone,het Ware en het Goede; het evocatieve van haar tekeningen en de manier waarop die haar boodschap kracht bij zetten, de bedding van feiten en betekenisgeving die ze zoekt en vindt in geschiedenis, filosofie, psychologie, en de oproep die uit haar werk 'hoorbaar' wordt, om te streven naar een betere wereld. Gaat dat zien! Nog tot 21 januari 2021!