« Terug
La Grande Bellezza
Zelfinzicht uit La Grande Bellezza
De film zag ik al een tijdje geleden, maar het horen van de muziek bij de openingsscenes (I Lie van David Lang, zie link), riep de herinnering weer wakker. La Grande Bellezza hield me bijna drie uur aan mijn stoel gekluisterd, zonder dat ik precies kon zeggen wat ik gezien had. Dagen nadien bleef ik er aan refereren. Een wonderlinge mengeling van ontroering door de schoonheid (van de stad, de mensen), een verlangen naar óók groots en meeslepend, melancholie over het verstrijken van de tijd, ouder worden, de futiliteit van dingen.. nog steeds valt het me moeilijk de betekenis precies te duiden. Net als dit stukje: vol schoonheid en zonder duidelijke 'pointe'.
