Shakespeare
Lovende recensie over de getemde feeks
We hadden ons niet al te goed voorbereid op wat we gingen zien. Wel op regen, en dat was maar goed ook, want vanaf een half uur voor aanvang tot klokslag doek op (figuurlijk dan) hoosde het verschrikkelijk. Het openlucht theater was afgelalden vol, vanaf onze zitplaats midden achter was het een grappig gezicht om alle gebogen gelaten figuren onder felgekleurde regencapes de bui te zien uitzitten. Een beetje dierlijk zo'n kudde stil wachtende ruggen. Enfin, aan het begin van het stuk werd geloot om de verdeling van de hoofdrollen; werd de feeks de man of de vrouw? In ons geval moest de vrouw getemd worden. Dat leidde halverwege tot toenemend ongemak bij in ieder geval mijzelf en mijn dochter, maar aan het gemor te horen bij een groot deel van het publiek. De fantastische enscenering en de slapstickachtige scenes onverlet, toont het stuk eigenlijk een recept voor een misbruikrelatie en het breken van de wil. In de fameuze slotscene geeft de feeks dan ook nog een toespraak waarin ze haar lot en onderworpen positie omarmt als de enige ware bestemming voor de vrouw. Bozig en geraakt stonden we na afloop bij elkaar: zou Shakespeare dit echt zo bedoeld hebben? In de dagen erna las ik een en ander over dit theaterstuk en de geschiedenis. Het is onduidelijk hoe Shakespeare het bedoeld heeft, wel is de Getemde Feeks al sinds de eerste opvoering controversieel en heeft het tegen-theater opgeleverd, en veel publieke discussie. In het geval van Diever had het daadwerkelijk precies andersom kunnen zijn; de te temmen feeks had de man en de temmer een vrouw kunnen zijn als de loting anders had uitgepakt. Hoe hadden we er dan naar gekeken? Hoe langer hoe meer kwam ik tot de conclusie dat er in Diever precies gebeurde wat je van goed theater mag verwachten; het schuurt, het ontregelt, het levert meer vragen op dan antwoorden, maar in ieder geval een hoop beroering en beweging. Dat is - ook volgens Kant - de hoogste functie die Schoonheid kan hebben. Dat en meer overigens ook in Organitopia, mijn boek dat eind dit jaar uitkomt bij Scriptum.
