Met de sneeuw begin dit jaar begonnen we de werkzaamheden aan het Tiny House in mijn achtertuin. De idee is dat ik in het 'hutje' in mijn achtertuin altijd kan thuiskomen, ook wanneer ik langere tijd in het buitenland werk en het 'grote' huis verhuurd is. Een manier om bewegingsvrijheid te krijgen.  

Via via vond ik Taco van Tacoservice033, en met hem een drietal mannen die elkaar kenden via de ambachtelijke Botenbouw opleiding in Amersfoort. Een voormalig projectleider in de bouw, een docent aan de HEAO, een sociaal werker en een salesman begonnen aan deze opleiding vanuit een gedeeld gemis van iets tastbaars doen, resultaat zien, mooie dingen maken, prettig samenwerken. We herkenden bij elkaar de behoefte om aan echte dingen te werken, met merkbaar en zichtbaar resultaat. De samenwerking verliep in 'flow', met wederzijds en wederkerig plezier. Met alleen een plattegrondje op ruitjespapier bouwden we samen een prachtig persoonlijk huisje op maat, vol mooie details. Inmiddels staat het er prachtig bij, mijn Maison de Rochebrune, achter de druif, de appel, de vijgen in mijn tuin.  

Vervreemding in en van je werk leidde deze mannen naar de botenbouw opleiding en mij naar andere oorden. Het is al langer een thema in mijn werk, onder andere in denken over intrinsieke motivatie. Door Covid werd extra duidelijk dat eenzijdige nadruk op individualiteit, net als te zeer op afstand werken van echte mensen en de echte wereld, onrecht doet aan het ervaren van zinvol, voldoening gevend, want relevant werk. Enige tijd geleden verscheen er al een boek over vervreemding in werk en functies. Kijk hier de Tegenlicht aflevering: Bullshit Jobs.